my hang up (fantasies)

wherever the wind blows. wherever i lay my hat is my home.
that which is percieved, is all.
the grass is always greener on the other side.
be happy with what you've got.
nothing can harm me now, cause i don't care anymore.

i feel always as surprised when my dantasies seem to be so completely misguided. i know i should know better.
all the ones i like, ignore me.
all the ones that like me, i ignore.
nature has installed us to only want what we don't have.
i don't know, it's like an existentialist play, where everyone has the wrong feelings, for everyone else.
and it makes me wonder.
always when someone shows you interest, you're reaction is to move away.
always when someone doesnt, it makes you want to come closer.
i've always known this, but it never seizes to amaze me.
it makes all human contact completely impossable.
the only way then is to not care. but not caring doesnt get you anywhere. so it's just to pretend not to care.
which is what i'm doing.

thankfulness

Market Street
Originally uploaded by lackadaisical.

its good to be grateful these days. especially when the catholic church makes you feel sinful every day. i'm not catholic, but i just catch it, like a cold. everything in the way we live these days practically is sinful, according to those people. apparantly, we are all damned.
what about fate? i am starting to think more along the lines of fate, maybe its the icelandic national soil, to think like that. we are not in control. we do not know everything. we are capable of making mistakes.

A Silver Mt. Zion

because we are not happy with the way things have turned out.
and i'm into canada.
note: this is efrim, who composes the music of mt. zion (which is named after his late dog), hw once walked into a cathedral to hear the classical composer Olivier Messaien play organ, and noticed that the cathedral resonated along with the music. He has since careed this philosophy with him, and managed to inflict his bandmates with it.

A Silver Mt.Zion

I love Silver Mt. Zion. They used to be in Godspeed You Black Emperor, which is currently a band on vacation. But Mt. Zion has its own thing going on, its got vocals and different song structures. It's political and thought provoking, They just put a new record out, which they have been doing very frequently. The new one is called Horses in the Sky, and is wonderful. It has a choir and strings, and glass playing even.

eltingarleikurinn við vindhviðurnar

það sem skiptir máli er ekki hvort þú færð það sem þú vilt, heldur hvort þú viljir eitthvað með það sem þú færð.

þessvegna, þegar þú biður til guðs, þá skaltu passa þig á hvað þú biður um.

ég fór að sjá myndina um Peter Sellers í vikunni. (þeir sem ætla að sjá hana, og vilja ekki láta skemma hana fyrir sér skulu ekki lesa lengra).
Allavegna, Peter Sellers, virtist vera maður sem réð ekki alveg við sig á frægð og frami heljarreiðinni. Mér fannst skemmtilegt raunveruleikasjokk, þegar hann segir eiginkonu sinni og tveim börnum frá því að hann sé ástfanginn af Sophíu Loren (sem hafði engan áhuga á móti).
"viltu þá skilnað"
"ég hafði bara ekkert hugsað út í það"

Eftir það versnar bara og versnar hjá goðinu, hann eltist við innantóman reyk, lendir í kókaínínu, osfrv.
Þetta var miklu betri mynd en ég hafði nokkurn grun um.
En það virkar einsog það sé eitthvað í meira lagi að í þessum gerviglamúrheimi sem við höfum skapað okkur til dýrkunar.
Ég veit ekki hvort þetta er sér neysluvestrænt, eða kannski bara sammannlegt.
En niðurstaðan á myndinni er einhvernveginn þannig, að peter hafi bara einfaldlega verið of mikið nörd til að taka þátt í vitleysunni. Hans akkilesarhæll, var að sjálfsögðu fallegar konur. Manni finnst fyrst eins og Brett Ekland eigi að vera algerlega heilalaus, en eftir því sem persónuleiki hennar dýpkar, verður ljóst að sellers hafði aldrei neinn áhuga á honum til að byrja með.

Auðvitað er gott að hafa einhver markmið til að stefna að. Ég veit ekki hvort bílskúrshljómsveitir myndu nenna að halda 100 gigg á grandrokk eða eitthvað ef þeir ætluðu sér ekki eitthvað meira seinnameir. Svo það kemur auðvitað alltaf eitthvað gott út úr þessu. Ferðin sem aldrei var farin.
En gerið eitt fyrir mig. Ekki fórna raunverulegum möguleikum fyrir draumsýnir. Draumsýnir eru innantómar hillingar, en raunveruleikinn er óendanlega óræður og heillandi.
Ég verð ykkur ævinlega þakklátur, ef þið getið hugsað aðeins um þetta fyrir mig.

{ég hlýt að hafa sofið í gegnum fyrsta hluta sýningarinnar. En þegar maður sefur yfir sig verður maður bara að taka þátt í restinni af deginum af enn meiri krafti.}

Fór á þröng sýn í gær, það var frumsýning og útgáfupartí. Þessir piltar kunna altént að halda upp á daginn, og það kom margt athyglisvert út úr þessu. Ég hvet hvern sem er til þess að sjá myndina, hún er mjög falleg og athyglisverð, virkar vel á skynfærin. Þó að söguþráðurinn sé kannski ekki mjög augljós, sérstaklega þar sem hundruðir manna komu að teikningunum og ekki allir voru kannski neitt sérlega vandvirkir. ég hélt þeir væru að grínast með þetta fyrst þegar þeir nefndu hugmyndina, að láta einhverja hundruðir menntaskólanema teikna myndina.

eins og kvikmyndagerðarmönnum einum er lagið, þá hrinda þeir hlutunum í framkvæmd.
sem er nokkurnveginn það eina sem einhverju máli skiptir, að láta verkin tala.
talk is cheap.

the human ego is stupid

i heard something interesting on the radio. this indian british man was talking. he was talking about life, and god. and he was talking about the ego. the ego, is never satisfied. if you have a pretty girlfriend. you want 3. you want more. why not the whole playboy mansion? the ego is many, its divided. but god is only one. and he is satisfied. for he is love.

ps. the definition of god is every persons own choice. it doesnt have to be god in the traditional sense, its just some kind of higher power. it could be your 3 best friends, just something, to believe in something outside of ourselves.

fyrsti gitartiminn
Originally uploaded by hallfredinn.

tristans first guitar lesson

Saudek, Jan

Jan Saudek fæddist í Prag 1935. Hann lærði í The School of Industrial Photography í Prag. Hann vann sem ljósmyndari fyrir ýmis fyrirtæki í Prag þar til 1980, þegar hann gerðist sjálfstætt starfandi. Saudek er ættaður af gyðingum, og var þessvegna settur í fangabúðir fyrir börn á tímum Nasista hersetunnar í Tékklandi, ásamt tvíburabróður sínum, Karel.
Þessi hræðilega lífsreynsla setur svip sinn á verk hans. Það sem hann kallar, leikhús ljósmyndarinnar, þá beinir hann sjónum sínum að grundvallarfjölskyldusamböndum. Hann lýsir upplifunum æskunnar sem hræðilegum vofum, og verk hans virðast leit að tilfinningalegri útrás.

Myndin Fate Descends towards the River Leading Two Innocent Children, frá 1970, er lýsing á ástandi, frekar en eiginleg skrásetning. Það má sjá að nokkuð hefur verið átt við myndina, hún lítur út fyrir að vera fyrst tekin í svarthvítu og síðan handmáluð. Áhrifin sem kvikna, má túlka nokkuð út frá titlinum. Minnst er á örlögin, og veldur það manni áhyggjum, hve drungalegt er yfir myndinni. Manneskjan í myndinni miðri virðist vera á leið inn í einskinsmannsland, byggð sem virðist vera algert eyðiland. Það er græn þoka í bakgrunninum, og geysiháir rafstaurar gnæfa yfir að þvi er virðist tómar byggingar. Meginlínan í myndinni er því nokkurnvegin lárétt. Byggðin sem sést er í móðu, og læðist að manni sú tilfinning að verið sé að ganga með börnin í ánna, beint í flas dauðans.
Litirnir eru skærir, en gráminn er þó udnirliggjandi höfuðtónn.
Sjónarhorn er í línu við mydnefnið.
Þetta er sviðsett mynd, tekin í myglulegum borgarhluta.
Tilhugsunin um að Jan Saudek og tvíburabróðir hans hafi verið í fangabúðum nasista, getur náttúrulega ekki verið mjög langt undan. Örlögin dregur saklaus börnin í kaldranalega óvissu, öryggisleysi, jafnvel dauða. Örlögin fara ekki í manngreiningarálit, og miskunnarleysi þeirra er algert.
Stemmningin er því nokkuð kuldaleg, og jafnvel ógeðfelld. Fegurð og sakleysi barnanna, og goðsagnakennd birtingarmynd örlaganna, sem stúlku klædda í hvítan kufl, sem er telft á móti niðurníddu umhverfinu, og veginum sem virðist ekki leiða neitt.
Jan notar andstæðurnar til að tjá hug sinn á áhrifamikinn hátt. Hann er ekkert að skafa utan af hlutunum, enda enginn tilgangur í því. Það er það sem gerir hann að þeim lífskrafti sem hann er. Jan stendur sér á parti í ljósmyndalistinni, ásamt sérvitringum eins og Nan Golding, sem snúa ljótleika í fegurð, og öfugt. Þau tjá hrátt lífið, án allrar óþarfa glamúríseringar. Lífið er nefninlega svo hræðilega fallegt.